Wprowadzenie:
Łuszczyca to przewlekła i nieuleczalna choroba skóry, na którą cierpi ok. 3% Polaków. Przyczyny łuszczycy nadal nie zostały do końca poznane, ważną rolę odgrywają czynniki genetyczne. Pomimo iż główne symptomy choroby występują w postaci zmian zapalnych na skórze, łuszczyca określana jest mianem choroby ogólnoustrojowej. Przewlekły w łuszczycy stan zapalny sprzyja wystąpieniu chorób układu sercowo-naczyniowego, kostno-stawowego czy pokarmowego.

Cel pracy:
Celem pracy jest przedstawienie różnych aspektów problematyki zdrowotnej i społecznej dotyczących łuszczycy, w tym wpływu choroby na gospodarkę kraju i jakość życia chorych. Praca ma również na celu wskazanie kierunku działań na rzecz poprawy obecnej sytuacji.

Skrócony opis stanu wiedzy:
W ostatnich latach obserwuje się wzrost kosztów leczenia łuszczycy. Koszty te obejmują wydatki na świadczenia zdrowotne, jak również są to koszty ponoszone przez gospodarkę kraju jako całość, uwarunkowane m.in. obniżeniem produktywności pracowników. Układowy charakter łuszczycy predysponuje do wystąpienia innych chorób, co dodatkowo obciąża chorego oraz zwiększa koszty jego leczenia. Chorzy z łuszczycą narażenia są na stygmatyzację i napiętnowanie społecznie ze względu na widoczne zmiany skórne. Prowadzi to do pogorszenia jakości ich życia, obniżenia nastroju i wyzwolenia stresu, który jest ważnym czynnikiem powodującym zaostrzenie choroby.

Podsumowanie:
Chorzy z łuszczycą powinni podlegać kompleksowej opiece wielospecjalistycznej, zapewniającej łatwy dostęp do leczenia oraz wsparcia psychologicznego. W celu minimalizacji społecznego napiętnowania osób z łuszczycą należy zintensyfikować kampanie społeczne podnoszące wiedzę o łuszczycy i obalające mit zaraźliwego podłoża choroby.