Występowanie zespołu metabolicznego
u hospitalizowanych pacjentów
z cukrzycą typu 2 – epidemiologiczne
badanie retrospektywne

Dariusz Chlebus; Iwona Kaznowska-Bystryk; Hanna Lewandowska-Stanek

2/2011 vol. 17

PRACA PRZEGLĄDOWA

Występowanie zespołu metabolicznego u hospitalizowanych pacjentów z cukrzycą typu 2 – epidemiologiczne badanie retrospektywne

Dariusz Chlebus ¹

Iwona Kaznowska-Bystryk ¹

Hanna Lewandowska-Stanek ²

Więcej

Ukryj

Katedra Diagnostyki Laboratoryjnej, Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Analityki Medycznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Oddział Internistyczno-Kardiologiczny i Regionalny Ośrodek Toksykologiczny, Szpital im. Bożego Jana w Lublinie

Med Og Nauk Zdr. 2011;17(2):85-89

Artykuł (PDF)

Referencje (16)

SŁOWA KLUCZOWE

zespół metaboliczny

cukrzyca typu 2

epidemiologia

STRESZCZENIE

Wstęp:
Od wielu lat pojawiały się koncepcje niezależności współistniejących często z cukrzycą schorzeń, takich jak: nadciśnienie tętnicze, otyłość, zaburzenia lipidowe czy miażdżyca. Nie ulegało jednak kwestii, że obecność tych zaburzeń w cukrzycy w dużym stopniu pogarszało rokowanie u pacjentów. Jednym z pierwszych badaczy, który próbował wyjaśnić te niejasności był Gerald M. Reaven. Zasugerował on, że ogniwem łączącym cukrzycę t.2 ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym jest nie sama hyperglikemia, a insulinooporność i hyperinsulinemia. Te dwa zjawiska stały się zasadniczymi elementami w opisanym przez niego „zespole X”, zwanym później zespołem metabolicznym (ZM), którego nazwa jak i kryteria rozpoznania podlegały ciągłej ewolucji nie pozwalając przez wiele lat wykorzystywać w praktyce klinicznej wielu użytecznych informacji. W grudniu 1999 w nowej klasyfi kacji cukrzycy i zasad jej rozpoznawania konsultanci WHO po raz pierwszy ofi cjalnie zajęli stanowisko w tej sprawie formułując jasne kryteria rozpoznania ZM. Nie zakończyło to jednak sporu o użyteczność ZM oraz podejścia do niego. Rzeczywiste rozpowszechnienie ZM w populacji ogólnej oraz u pacjentów z cukrzycą typu 2, jako grupie o największym narażeniu, nadal pozostaje niejasne, a przytaczane liczby znacznie się różnią w zależności od użytych kryteriów jego wykrywania. Celem badania była ocena obecności cech ZM (wg WHO) w dużej grupie hospitalizowanych pacjentów z cukrzycą typu 2, oraz obrazu demografi czno-społecznego tej grupy. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że pacjenci z cukrzycą typu 2 oraz zespołem metabolicznym podlegają innym uwarunkowaniom niż pacjenci z samą cukrzycą. Częstość zespołu metabolicznego wzrasta wraz z czasem trwania cukrzycy, zależy też od płci pacjentów.

Introduction:
For many years, concepts have appeared concerning an independence of diseases concomitant with diabetes, such as arterial hypertension, obesity, lipid disorders or atherosclerosis. There was no doubt, however, that the presence of these disorders in diabetes, to a great degree, deteriorated the prognosis in these patients. Gerald M. Reaven was among the fi rst researchers to make an attempt at explaining this problem. He suggested that the link between type 2 diabetes and increased cardiovascular risk is not hyperglycemia itself, but insulin resistance and hyperinsulinemia. These two phenomena have become the fundamental elements in the ‘X syndrome’ described by this researcher. The syndrome was later named a metabolic syndrome (MS), its name and criteria of diagnosis being subject to constant evolution which, for many years, did not allow the use of much useful information in clinical practice. In December 1999, in the new classifi cation of diabetes and the principles of its diagnosing, the WHO consultants for the fi rst time offi cially adopted a position on this matter and formulated clear criteria for diagnosing MS. This, however, did not end the dispute concerning the usefulness of MS and the approach to this syndrome. The actual prevalence of MS in the total population and among patients with type 2 diabetes as a group at the highest risk still remains unclear, and the fi gures quoted diff er considerably according to the criteria applied in its diagnosis. The objective of the study was evaluation of the presence of MS characteristics (according to the WHO) in a large group of hospitalized patients with type 2 diabetes, and of the demographic-social image of this group. The results obtained allow the presumption that patients with type 2 diabetes and metabolic syndrome are subject to other conditionings than patients with sole diabetes. The incidence of metabolic syndrome increases with the duration of diabetes, and also depends on the gender of the patients.

REFERENCJE (16)

Ran JS, Monraats PS, Zwinderman AH, de Maat MP, Kastelein JJ, Doevendans PA et al. Metabolic syndrome and risk of restenosis in patients undergoing PCI. Diab Care 2005;28(4):873-877.

eISSN:	2084-4905
ISSN:	2083-4543