Wirus Ebola należy do rodziny Filoviridae. Wywołuje gorączkę krwotoczną o śmiertelności sięgającej 50-90%. W zależności od miejsca izolacji wyróżnia się 5 podtypów wirusa: Ebola-Sudan (SEBOV), Ebola-Zair (ZEBOV), Ebola-Cote d’Ivore (Wybrzeża Kości Słoniowej) (CIEBOV), Ebola-Reston (REBOV) oraz najpóźniej wykryty Ebola-Bundibugyo (BEV). Celem pracy było przybliżenie zagadnienia, jakim jest zakażenie wirusem Ebola, w tym określenie metod profilaktyki. Wirus przenosi się przez kontakt ze spojówkami, błoną śluzową krtani, poprzez małe pęknięcia skóry, ale także przez przewód pokarmowy. Okres inkubacji trwa od 2 do 21 dni. Choroba rozpoczyna się objawami rzekomogrypowymi – gorączka z dreszczami, bóle stawów, mięśni, bóle w klatce piersiowej. Pacjenci umierają na skutek niewydolności wielonarządowej (MODS – multiorgan disfunction syndrome), związanej z nasilającym się spadkiem ciśnienia tętniczego, DIC oraz martwicą ogniskową tkanek. Brak jest leku etiotropowego oraz możliwości uodporniania czynnego. Prowadzone są badania nad otrzymaniem szczepionki profilaktycznej – podjednostkowej, szczepionki plazmidowej, szczepionki z wykorzystaniem żywego atenuowanego wirusa oraz szczepionki wektorowej z zastosowaniem VSIV oraz adenowirusów. Ze względu na brak odpowiedniego leczenia oraz szczepień, wirus Ebola jest nadal dużym zagrożeniem dla ludności. Do sposobów zapobiegania transmisji zakażenia zalicza się stosowanie fartuchów, rękawic ochronnych oraz masek z filtrem HEPA.