PRACA PRZEGLĄDOWA
Wczesna rehabilitacja pacjentów po udarze
niedokrwiennym mózgu
Więcej
Ukryj
1
Wojewódzki Szpital im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu
2
Samodzielna Pracownia Rehabilitacji Neurologicznej, Katedra Rehabilitacji, Fizjoterapii i Balneoterapii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.
3
Zakład Balneoterapii, Katedra Rehabilitacji, Fizjoterapii i Balneoterapii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Med Og Nauk Zdr. 2014;20(4):351-355
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Udar niedokrwienny mózgu spowodowany jest zatrzymaniem lub zmniejszeniem perfuzji naczynia
tętniczego. Udary są główną przyczyną ciężkiego i przewlekłego inwalidztwa, co wpływa na całkowite koszty ponoszone
przez społeczeństwo. Leczenie udaru niedokrwiennego polega na zastosowaniu terapii, która prowadzi do poprawienia
perfuzji mózgu w obszarze objętym niedokrwieniem, a także terapii zmniejszającej skutki udaru. Wczesna rehabilitacja
pacjentów odgrywa istotną rolę w procesie leczenia. Stosuje się różne metody rehabilitacji, uwzględniając stan ogólny
chorego, ciężkość udaru i możliwości pacjenta.
Cel pracy:
Przedstawienie różnych metod rehabilitacji pacjentów po udarach niedokrwiennych mózgu oraz ich wpływ na
poprawę funkcjonowania chorych.
Skrócony opis stanu wiedzy:
Obecnie rehabilitacja medyczna dysponuje wyspecjalizowanym sprzętem, którego stosowanie
daje dobre rezultaty w przywracaniu sprawności pacjentom. Celem rehabilitacji jest między innymi poprawa funkcji
motorycznych w zakresie kończyn górnych i dolnych, zmniejszenie afazji, poprawa wydolności mięśni oddechowych,
zmniejszanie niedowładu mięśni gardła i krtani, ograniczenie lub likwidacja dolegliwości bólowych, a także poprawa samopoczucia
chorego.
Podsumowanie:
Zapewnienie ciągłości rehabilitacji jest ważne w profilaktyce ponownego udaru mózgu, czy też w powstaniu
zespołu rzekomego udaru mózgu, kiedy w mózgowiu nie dochodzi do nowych zmian ogniskowych, a mimo to pojawia
się nasilenie niedowładów, powstają kolejne powikłania i pogorszenie stanu funkcjonalnego pacjenta.
Introduction:
Ischemic stroke is caused by stopping or decreasing arterial perfusion. Strokes are a major cause of serious
and chronic invalidity which affects the total costs borne by society. Treatment of ischemic stroke involves therapy that
leads to improvement in brain perfusion in the area of ischemia, and reduces the consequences.
Early rehabilitation of patients plays important role in the therapeutic management. There are different methods of
rehabilitation that are adjusted to patient’s general health state, extent of stroke and physical efficiency.
Aim of the study:
Presentation of different methods of rehabilitation patients after ischemic stroke and their impact of
improving the patient’s daily functioning.
Short description of state of knowledge.:
Nowadays, medical rehabilitation has specialist equipment that produced good
results in restoring patients efficiency. The aim of the rehabilitation is to improve motor function in the upper and lower
limbs, decrease of aphasia, improve the competence of respiratory muscles, decrease pharynx and larynx muscle paresis,
limit or remove the pain and improve the patient’s general feeling.
Conclusions:
The continuity of rehabilitation is important in the prevention of recurrence of stroke. It also plays an important
role in the prevention of pseudostroke syndrome where there is no new focal lesions or changes, but manifests in the
intensification of paresis, occurrence of subsequent complications and deterioration of the patient’s functional status.
REFERENCJE (28)
1.
Adams HP Jr, Adams RJ, Brott T, del Zoppo GJ, Furlan A, Goldstein LB, et al. Guidelines for the early management of patients with ischemic stroke: a scientific statement from the Stroke Council of the American Stroke Association. Stroke 2003; 34: 1056–1083.
2.
Joshi S, Ornstein E, Young WL. Cerebral and spinal cord blood flow. In: Cottrell JE, Smith DS, editors. Anesthesia and neurosurgery. 4th edition. St Louis: Mosby; 2001: 19–68.
3.
Wilterdink JL, Easton JD. Vascular event rates in patient with atherosclerotic cerebrovascular disease. Arch Neurol. 1992; 49: 857–863.
4.
Campbell BC, Mitchell PJ, Yan B, Parsons MW, Christensen S, et al. A multicenter, randomized, controlled study to investigate extending the time for Thrombolysis in Emergency Neurological Deficits with Intra- Arterial therapy (EXTEND-IA). Int J Stroke. 2013; 10: 122–130.
5.
Kwolek A. Rehabilitacja neurologiczna. W: Rehabilitacja medyczna. Elsevier Urban &Partner, Wrocław 2013; 19–59.
6.
Grysiewicz RA, Thomas K, Pandey DK. Epidemiologia udaru niedokrwiennego i krwotocznego: częstość występowania, chorobowość, śmiertelność i czynniki ryzyka. Neurologia po dyplomie. 2009; 4(2): 18–30.
7.
Geerts WH, Pineo GF, Heit JA, Bergqvist D, Lassen MR, Colwell CW, et al. Prevention of venosus thromboembolism: the Seventh ACCP Conference on Antothrombotic and Thrombolytic therapy. Chest 2004; 126: 338–400.
8.
Warlow C, Sudlow C, Dennis M, Wardlaw J, Sanercock P. Stroke. Lancet. 2003; 362(9391): 1211–1224.
9.
Soliman HM, Melot C, Vincent JL. Sedative and analgesic practice in the intensive care unit: the results of a European survery. Br J Anesth. 2001; 87: 186–192.
10.
Zenz M, Willweber-Strumpf A. Opiophobia and cancer pain in Europe. Lancet. 1993; 341: 1075–1076.
11.
Backnoja M. Defining neuropathic pain. Anesth Analg. 2003; 97: 785–790.
12.
Pop T, Dudek J, Drużbicki M, Zajkiewicz K. Wpływ zmian zwyrodnie¬niowych w stawach barkowych u chorych po udarze mózgu na powrót funkcji kończyny górnej. Ortop Traum Reh. 2006; 6(6): 658–662.
13.
Al-Hussain F, Yoo WK. Neural plasticity and hemispatial neglect in stroce. J Pak Med Assoc. 2013; 63(10): 1299–1301.
14.
Kwolek A, Zuber A. Charakterystyka chodu osób z niedowładem poło¬wiczym po udarze mózgu. Neurol Neurochir Pol. 2002; 36(2): 337–347.
15.
Kwolek A. Możliwości zastosowania zastępczego sprzężenia zwrotnego w rehabilitacji chorych z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Fizjoterapia. 1996; 4(1–2): 30–34.
16.
Olney SJ, Martin CS. Rehabilitation; physical therapy for stroke. W: Cerebrovascular Diseases. San Diego: Academic Press; 1997: 747–750.
17.
Saver JL. Time is brain – quantified. Stroke. 2006; 37: 263–266.
18.
Marangolo P, Caltagirone C. Options to enhance recovery from aphasia by means of non- invasive brain stimulation and action observation therapy. Expert Rev Neurother. 2013; 22: 456–463.
19.
Mattioli F, Ambrosi C, Mascaro L, Scarpazza C, Pasquali P, Frugoni M, et al. Early Aphasia Rehabilitation Is Associated With Functional Reactivation of the Left Inferior Frontal Gyrus: A Pilot Study. Stroke. 2013; 5: 345–352.
20.
Seniów J, Członkowska A. Poznawcze i emocjonalne konsekwencje udaru mózgu w aspekcie procesu rehabilitacji. Reh Med. 2003; 7(1): 9–14.
21.
Rahman MH, Kittel-Ouimet T, Saad M, Kenne JP, Archambault PS. Development and control of a robotic exoskeleton for shoulder, elbow and forearm movement assistance. Applied Bionics and Biomechanics. 2012; 9(3): 275–292.
22.
Zhu Y, Yang Y-J, Gu Y-H, Xie B, Jin H-Z. Efficiency of repetitive transcranial magnetic stimulation on rehabilitation of motor function in patients with stroke: A systematic review. Chin J Tissue Engin Res. 2013; 17(50): 8758–8768.
23.
Abo M. Repetitive transcranial magnetic stimulation and Rehabilitation. Rinsho Shinkeigaku. 2013; 53(11): 1264–1266.
24.
Hao Z, Wang D, Zeng Y, Liu M. Repetitive transcranial magnetic stimulation for improving function after stroke. Sao Paulo Med J. 2013; 131(6): 440–442.
25.
Song FJ, Jaing SH, Zheng SL, Ye TS, Zhang H, et al. Electroakupunkture for post- stroke urinary incontinence: a multi – center randomized controlled study. Zhongguo Zhen Jiu. 2013; 33(9): 769–773.
26.
Jung J, Cho K, Shim S, Yu J, Kang H. The effect of integrated visual and auditory stimulus speed on gait of individuals with stroke. J Phys Therapy Sci. 2012; 24(9): 881–883.
27.
Heuschling A, Gazagnes MD, Hatem SM. Stroke: from primary care to rehabilitation. Rev Med Brux. 2013; 34(4): 205–210.
28.
Opara JA, Langhorne P, Larsen T, Mehlich K, Szczygiel J. Facilities of Elary rehabilitation after stroke In Poland 2010. Inter J Rehabil Res. 2012; 35(4): 367–371.