Wstęp:
Suplementacja witaminy D jest ważnym zagadnieniem klinicznym z uwagi na występujące często niedobory tego prohormonu. W rzadkich przypadkach nadmierna jej podaż może jednak doprowadzić do efektów ubocznych, do których należy m.in. hiperkalcemia. Poniżej przedstawiono przypadek kliniczny chorej z rozpoznaną sarkoidozą, u której doszło do ostrego uszkodzenia nerek w przebiegu hiperkalcemii w wyniku nadmiernej podaży witaminy 25(OH)D. Po kilkukrotnych oznaczeniach witaminy 25(OH) D i stwierdzonych niedoborach do leczenia chorej włączono suplementację tej witaminy. Po kilku tygodniach leczenia kobieta zaczęła uskarżać się na licz-ne dolegliwości somatyczne, takie jak osłabienie, bóle głowy, uporczywe zaparcia. W efekcie wykonanych badań stwierdzono cechy ostrego uszkodzenia nerek. Pacjentka została skierowana do kliniki nefrologii, gdzie rozpoczęto leczenie zachowawcze. W trakcie hospitalizacji przeprowadzono diagnostykę różnicową ostrego uszkodzenia nerek oraz hiperkalcemii, wykluczając inne przyczyny stanu chorej. Zastosowanym leczeniem zachowawczym uzyskano stopniową poprawę stanu pacjentki oraz ustąpienie dolegliwości somatycznych. Parametry funkcji nerek oraz stężenia wapnia obniżyły się. Leczenie niedoborów witaminy D jest niezwykle ważnym zagadnieniem w codziennej pracy lekarskiej. Należy jednak pamiętać o możliwych skutkach ubocznych stosowanych leków, jak również o specyficznych zaleceniach dla niektórych grup chorych. Należą do nich m.in. pacjenci z chorobami ziarniakowymi, takimi jak gruźlica czy sarkoidoza. Podsumowując, nie wszyscy chorzy, u których występują niedobry witaminy D, powinni otrzymywać jej suplementację. Ponadto u pacjentów stosujących suplementację witaminy D należy okresowo monitorować stężenie wapnia w surowicy krwi.