Wprowadzenie:
Religia, w której wychowuje się człowiek ma wpływ na kształtowanie się jego tożsamości, która jest silnie związana z powstawaniem pozytywnych wzorów zdrowia psychicznego. Jedną z konsekwencji zachwiania tych wzorców może być podjęcie próby odebrania sobie życia.

Cel pracy:
Niniejsza praca miała na celu dokonanie przeglądu literatury naukowej w zakresie: 1. Mechanizmów kształtowania się tożsamości człowieka ze szczególnym uwzględnieniem tożsamości religijnej. 2. Stanowiska Kościoła katolickiego wobec zjawiska samobójstwa. 3. Wpływu religii katolickiej na zachowania samobójcze.

Skrócony opis stanu wiedzy:
Według statystyk Światowej Organizacji Zdrowia, ponad 800 tys. Ludzi corocznie popełnia samobójstwo, a zdecydowanie większa liczba próbuje odebrać sobie życie. Kościół katolicki traktuje samobójstwo jako ciężkie naruszenie piątego przykazania Dekalogu. Zjawisko samobójstwa jest potępiane w religii katolickiej, jednak nie potępia się samych samobójców. Według Kościoła katolickiego osoba, która próbuje odebrać sobie życie, jest niepoczytalna, a sam akt samobójstwa uważa się za nienaturalny, ponieważ stoi on w sprzeczności z naturalnym dążeniem człowieka do życia. Religijność może zmniejszać ryzyko podjęcia zachowań samobójczych.

Podsumowanie:
Kościół pełni ważną rolę zarówno w prewencji, jak i postwencji zachowań samobójczych. Należy zastanowić się nad rolą Kościoła w niesieniu pomocy osobom z tendencjami samobójczymi oraz nad najbardziej efektywnym wykorzystaniem potencjału religii katolickiej do zapobiegania zachowaniom autodestrukcyjnym.