Wstęp:
Depresja poporodowa dotyczy ok. 10–20% kobiet i jest problemem ogólnoświatowym. Jej objawy utrudniają, a niekiedy uniemożliwiają wywiązywanie się z roli matki i wpływają istotnie na prawidłowy rozwój dziecka. Nierozpoznana i nieleczona depresja poporodowa może wpływać na decyzję o braku posiadania kolejnego potomstwa, a także podnosić koszty związane z opieką medyczną nad matką i dzieckiem. Wczesne rozpoznawanie symptomów ryzyka i objawów depresji poporodowej wydają się zatem niezbędne dla ochrony kobiety i noworodka przed negatywnymi konsekwencjami choroby. Celem pracy jest przedstawienie roli i możliwych strategii oddziaływań personelu medycznego w rozpoznawaniu depresji poporodowej u kobiet w czasie ciąży i połogu. Praca przedstawia charakterystykę depresji poporodowej, w tym objawy choroby i czynniki predysponujące do jej wystąpienia, jak również konsekwencje dla relacji matki z dzieckiem oraz rozwoju dziecka. Omówione w pracy działania, służące wczesnemu rozpoznawaniu symptomów i czynników ryzyka choroby, mogą być przydatne specjalistom personelu medycznego w sprawowaniu opieki nad matką i dzieckiem w okresie okołoporodowym. Wnioski. Choć pełna diagnoza wymaga specjalistycznej wiedzy psychiatrycznej, lekarze innych specjalności oraz pozostały personel medyczny, pod opieką których znajduje się kobieta w okresie okołoporodowym, mogą w istotny sposób przyczynić się do właściwej i wystarczająco wcześnie podjętej interwencji, chroniącej zdrowie matki i nowo narodzonego dziecka.