Wprowadzenie i cel:
Pozasądowy model dochodzenia roszczeń medycznych obowiązuje od 1 stycznia 2012 roku. Ustawodawca pokładał w nim nadzieje na redukcję kosztów i uproszczenie postępowania w sprawach medycznych. Nie wszystkie cele udało się osiągnąć i po ponad 10 latach zdecydowano się na wprowadzenie nowego systemu kompensacji szkód wynikających ze zdarzeń medycznych. Celem artykułu jest analiza zmian w pozasądowym modelu kompensacji szkód medycznych, a także zwrócenie uwagi kadry zarządzającej i osób wykonujących zawody medyczne na aktualne rozwiązania prawne w tym zakresie.

Metody przeglądu:
Pracę przygotowano na podstawie literatury prawnej, informacji zawartych w polskim Systemie Informacji Prawnej „LEX” oraz Systemie Aktów Prawnych znajdującym się na pod adresem: https://isap.sejm.gov.pl/.

Opis stanu wiedzy:
Z uwagi na potrzebę odciążenia sądów postępowaniami w sprawie odszkodowań w sektorze medycznym oraz stworzenia szybszych i tańszych rozwiązań prawnych ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie alternatywnego trybu dochodzenia roszczeń. Szybko okazało się, że nie wszystkie cele udało się zrealizować. W następstwie prac legislacyjnych znowelizowano Ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, na mocy której od 6 września 2023 roku funkcjonuje nowy model pozasądowego kompensowania szkód doznanych przez pacjentów w wyniku zaistnienia zdarzenia medycznego.

Podsumowanie:
Wprowadzony niedawną nowelizacją Ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta tryb pozasądowego dochodzenia roszczeń opiera się na instytucji Rzecznika Praw Pacjenta i Funduszu Kompensacyjnym Zdarzeń Medycznych. Przyjęte rozwiązania mają usprawnić system pozasądowego dochodzenia roszczeń. Analiza wprowadzonych zmian prowadzi do pozytywnej oceny nowego modelu, jednakże nie wszystkie błędy ograniczające jego efektywność udało się ustawodawcy wyeliminować.