Wprowadzenie i cel pracy:
Konsekwencją zwiększonej dostępności oraz częstotliwości wykonywania badań obrazowych stanowi coraz powszechniejsza diagnoza guzków tarczycy. Ogniskowe zaburzenia echostruktury w badaniu ultrasonograficznym mogą być widoczne u ponad połowy badanych pacjentów. Celem pracy jest próba przedstawienia najistotniejszych informacji na temat guzków tarczycy w sposób przydatny dla codziennej praktyki klinicznej lekarza, niezależnie od specjalizacji.

Skrócony opis stanu wiedzy:
Podstawą algorytmu diagnostycznego przy podejrzeniu obecności zmian ogniskowych tarczycy jest dokładne badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta. Należy ocenić ryzyko choroby nowotworowej gruczołu tarczowego, biorąc pod uwagę narażenie na czynniki zewnętrzne oraz wywiad rodzinny. Szczególną czujność onkologiczną powinny wzbudzić zaburzenia symetrii, rozmiaru i konsystencji gruczołu oraz obecność twardych, niebolesnych i nieprzesuwalnych okolicznych węzłów chłonnych. Guzki tarczycy mogą manifestować swoją obecność, dając objawy miejscowe, związane głównie z dolegliwościami uciskowymi, oraz objawy ogólnoustrojowe, wynikające z zaburzonej produkcji hormonów. Objawy uciskowe wiążą się z ograniczeniem światła przełyku, dusznością oraz chrypką. Badanie USG, TSH oraz BACC tarczycy stanowią podstawowe narzędzia warunkujące odpowiednie postępowanie terapeutyczne, które może opierać się na prostej obserwacji po resekcję chirurgiczną.

Podsumowanie:
Kluczową rolą lekarza jest wyodrębnienie pacjentów z istotnym prawdopodobieństwem procesu złośliwego. Obecnie stosowane metody diagnostyczne guzków tarczycy w większości przypadków umożliwiają trafną diagnozę, pozwalając oszczędzić zbędnych interwencji chirurgicznych pacjentom z rozpoznaniem zmian łagodnych