Wstęp:
Wstęp. Coraz częściej wśród chorób cywilizacyjnych wymienia się także zespoły bólowe kręgosłupa. Rozluźnianie mięśni sklepienia czaszki i jego oddziaływanie na dystalne części ciała to jedna z innowacyjnych metod fizjoterapeutycznych. Celem terapii była ocena wpływu rozluźniania mięśnia czołowego i czepca ścięgnistego na szyjny odcinek kręgosłupa. Na tej podstawie określono, jak wpływa na zakres ruchomości kręgosłupa zmniejszenie napięcia mięśnia czołowego i czepca ścięgnistego oraz w jakim stopniu zmniejszą się dolegliwości bólowe w obrębie kręgosłupa szyjnego po zastosowaniu techniki rozluźniającej mięsień czołowy i czepiec ścięgnisty.

Materiał i metody:
W badaniu uczestniczyła jedna kobieta w wieku 35 lat. Terapia została podzielona na cztery sesje w odstępach co 3–4 dni. Podczas terapii poddano rozluźnieniu mięsień czołowy oraz czepiec ścięgnisty. Badanie rozpoczęto od oceny pomiarów, a ich wyniki stanowiły podstawę do określenia skuteczności terapii. Pomiary były dokonywane przy pomocy inklinometru cyfrowego. Do oceny bólu posłużono się skalą VAS.

Wyniki:
Uzyskane wyniki we wszystkich czterech sesjach świadczą o zwiększeniu zakresu ruchomości w szyjnym odcinku kręgosłupa oraz zmniejszeniu dolegliwości bólowych.

Wnioski:
1. Terapia rozluźniania mięśni sklepienia czaszki przyniosła u pacjentki efekty w postaci zwiększenia ruchomości w odcinku szyjnym. 2. Stretching mięśnia czołowego i czepca ścięgnistego wydaje się być łatwą, szybką, a zarazem skuteczną formą normalizacji zaburzeń napięć tkanek miękkich. 3. System mięśniowo-powięziowy transmitował spadek napięcia tkanek wzdłuż jego przebiegu.