Wprowadzenie:
Obturacyjny bezdech senny (OBS) to choroba, która charakteryzuje się występowaniem co najmniej pięciu 10-sekundowych epizodów bezdechu (apnea) lub znacznych spłyceń oddychania (hypopnea), z towarzyszącym spadkiem wysycenia krwi tętniczej tlenem o 2–4% na godzinę snu, przy zachowanych, a nawet nasilonych, ruchach mięśni oddechowych. Celem pracy było przedstawienie aktualnej wiedzy na temat objawów, powikłań i metod leczenia OBS. OBS jest chorobą rozwijającą się stopniowo, często początek jest niezauważalny dla pacjentów i ich rodzin. Objawy OBS występują zarówno w nocy, jak i w ciągu dnia. Wśród objawów nocnych najbardziej charakterystyczne to: chrapanie, obserwowane bezdechy, czkawka, dławienie, „połykanie powietrza” oraz częste wybudzenia. Do objawów dziennych należą: poranne zmęczenie, zmiany osobowości i zaburzenia funkcji poznawczych, impotencja i obniżenie libido. Bezdechy senne, powodujące spadki saturacji, są dla organizmu ogromnym stresem, a w ich następstwie pojawiają się ciężkie zaburzenia ogólnoustrojowe. Do najpoważniejszych należą: zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, nadciśnienie płucne, zaburzenia funkcjonowania śródbłonka naczyń krwionośnych i zaburzenia metaboliczne. Do groźnych w skutkach powikłań bezdechu sennego należy ryzyko wypadków. Metody leczenia pacjentów z OBS zależą od czynników przyczynowych, które występują u konkretnego pacjenta, od nasilenia choroby i związanego z tym ryzyka rozwinięcia się powikłań zagrażających życiu. Współczesna wiedza na temat objawów, powikłań i sposobów leczenia OBS ma charakter interdyscyplinarny i stwarza możliwości wykorzystania jej w działaniach profilaktycznych, jak i skutecznej terapii OBS