Niefarmakologiczne metody postępowania u chorych z otępieniem

Wprowadzenie.:
Społeczeństwo starzejące się oznacza dla praktyk lekarza rodzinnego coraz większą liczbę pacjentów z chorobą Alzheimera lub innymi formami otępienia. Dostępne leczenie spowalnia proces neurodegeneracyjny, jednak postępująca dysfunkcja mózgu chorego oznacza postępujące zaburzenia funkcjonowania poznawczego, a w efekcie coraz bardziej zaburzone funkcjonowanie chorego w życiu codziennym. Ograniczona skuteczność leków kieruje uwagę pacjentów, a szczególnie ich opiekunów, w stronę dodatkowych metod, które pomogą w codziennym życiu pacjenta.

Cel pracy:
Przedstawienie metod pozafarmakologicznych stosowanych u pacjentów z otępieniem, opisywanych przez specjalistów zajmujących się tą problematyką.

Skrócony opis stanu wiedzy:
Generalnie uważa się, że metody niefarmakologiczne stosowane u chorych z otępieniem spełniają dwie ważne funkcje. Po pierwsze, wspomagają działanie dostępnych farmaceutyków, po drugie, mogą poprawić lub zniwelować wiele objawów psychiatrycznych obserwowanych w otępieniu. Niestety, brakuje obiektywnych, uzasadnionych metodologicznie badań, które w ujęciu statystycznym pokazują skuteczność takich form interwencji w proces chorobowy. Mimo to wielu ekspertów zauważa, jak ważną rolę odgrywają one w życiu chorego i opiekuna. W artykule przytaczamy założenia takich metod terapii jak: kognitywna, reminiscencyjna, walidacyjna, zajęciowa, środowiskowa.

Podsumowanie:
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o rodzaj stosowanych w otępieniu oddziaływań niefarmakologicznych oraz o skuteczność tych działań. Podsumowanie stanowią rekomendacje zespołu ekspertów Polskiego Towarzystwa Alzheimerowskiego, którzy w 2012 roku zajęli stanowisko w tej sprawie.

Introduction:
In the practice of a family physician, ageing society means an increasing number of patients suffering from Alzheimer’s disease or other forms of dementia. Pharmacological treatment slows down the process of neurodegeneration; however, the progressing dysfunction of the brain is accompanied by progressive cognitive function disorders and, in consequence, increasingly more disturbed functioning of a patient in daily life. The lack of satisfactory effectiveness of the drugs available directs the attention of patients and their caregivers towards additional methods of intervention. Therefore, there is a need for both pharmacological and non-pharmacological forms of treatment, which would improve patient outcome and reduce the burden on the caregiver.

Aim:
Presentation of non-pharmacological methods used in the process of treatment of patients with dementia.

Brief description of the state of knowledge:
It is generally considered that non-pharmacological methods applied in patients with dementia have two important functions. Firstly, they augment the effect of pharmaceutics, secondly may improve or eliminate many behavioural psychiatric symptoms of dementia. Unfortunately, there is a lack of objective, methodologically justified studies which would statistically confirm the effectiveness of such forms of intervention. Despite this, many experts notice how important these interventions are in the life of patients and their caregivers. Non-pharmacological methods are expected to improve patients’ functioning and their quality of life. The article presents the assumptions of such therapies as: cognitive, reminiscence, validation, occupational and environmental.

Summery:
The study is an attempt to provide an answer to the question concerning the type of non-pharmacological intervention methods applied in dementia, and their effectiveness. Recommendations of the Polish Society of Alzheimer’s Disease experts concerning non-pharmacological methods of dementia management are presented and discussed.

REFERENCJE (25)

Opala G. Epidemiologia otępień. W: Leszek J. (red.).Choroby otępienie. Teoria i praktyka. Continuo. Wrocław; 2011.

eISSN:	2084-4905
ISSN:	2083-4543