Wstęp:
Alergia to nadwrażliwość na podłożu immunologicznym. Alergiczny wyprysk kontaktowy (AWK) powstaje na podłożu reakcji nadwrażliwości typu komórkowego. W alergicznym wyprysku alergeny mają charakter haptenów, czyli niepełnych alergenów, które dopiero po penetracji do skóry i połączeniu się z nośnikiem białkowym stają się pełnowartościowe. Dlatego do rozwoju AWK niezbędny jest bezpośredni kontakt skóry z haptenem. Najczęstszymi alergenami – haptenami w tej dermatozie są metale (nikiel, chrom, kobalt), składniki gumy i substancje zapachowe, a także barwniki.

Cel pracy:
Celem pracy było ukazanie powiązań pomiędzy schorzeniami z grupy chorób alergicznych i autoimmunologicznych na podstawie analizy przypadku współistnienia u jednego chorego alergicznego wyprysku kontaktowego oraz choroby autoimmunologicznej tarczycy.

Materiał i metody.:
Materiałem do przeprowadzonej analizy były badania diagnostyczne oraz przegląd doniesień naukowych w odniesieniu do przypadku 40- letniej pacjentki, u której wystąpił alergiczny wyprysk kontaktowy skóry, zaś w dalszej diagnostyce stwierdzono autoimmunologiczną chorobę tarczycy. W ramach badań diagnostycznych wykonano u pacjentki testy płatkowe z Europejską Serią Podstawową.

Wyniki:
Wyniki przeprowadzonych badań i konsultacji, których celem było ustalenie czynników determinujących wyprysk kontaktowy skóry wykazały alergiczny wyprysk kontaktowy w przebiegu alergii na Parafenylenodwuamina, Quaternium 15, Kalafonia, Budezonid oraz zdiagnozowano dodatkowo u pacjentki autoimmunologiczną chorobę tarczycy.

Wnioski:
Powyższy przypadek wykazuje, iż nie można wykluczyć wystąpienia korelacji pomiędzy tymi jednostkami chorobowymi. W oparciu o literaturę przedmiotu można założyć, że wyprysk kontaktowy skóry zwiększa predyspozycje do wystąpienia autoimmunologicznej choroby tarczycy. Zachodzi zatem celowość podjęcia dalszych badań w tym zakresie.