Wprowadzenie:
Praktyka dzielenia tabletek jest popularna zarówno wśród pacjentów, jak i lekarzy. Tabletki można dzielić na mniejsze części w celu uzyskania pożądanej dawki i dostosowania jej do aktualnych potrzeb pacjenta. Manipulowanie dawką leku ma na celu: poprawę skuteczności farmakoterapii, ograniczenie występowania działań niepożądanych zależnych od dawki czy zminimalizowanie kosztów leczenia.

Cel pracy:
Przegląd dostępnego piśmiennictwa analizującego problem dzielenia tabletek i omówienie tego aspektu farmakoterapii, z akcentem na precyzję dzielenia tabletek i jego bezpieczeństwo dla pacjenta.

Metoda:
Autorzy artykułu przy jego pisaniu korzystali z dostępnych baz danych: PubMed, Google Scholar, Embase, które przeszukano z wykorzystaniem następujących słów kluczy: „splitting”, „subdivision”, „tablets”, „halves of tablets” (ostatnie wyszukiwanie przeprowadzono w czerwcu 2020 roku).

Opis stanu wiedzy:
Dzielenia tabletek dokonuje się w przypadku leków wymagających stopniowego zwiększania dawki, a następnie po okresie właściwego leczenia, powolnego zmniejszania dawki w celu uniknięcia nasilonych efektów zespołu abstynencyjnego wynikającego ze specyfiki działania tych leków. Odnosi się to głównie do leków przeciwdepresyjnych, neuroleptyków oraz nasennych i uspokajających, a także anksjolityków, stosowanych w leczeniu psychiatrycznym. Podzielenie tabletki na części ułatwia jej przyjmowanie, co jest niezmiernie ważne dla pacjentów mających problemy z połykaniem (dysfagią). Szacuje się, że prawie połowa populacji nie jest w stanie przyjąć tabletki w całości, głównie pacjenci geriatryczni, dzieci i pacjenci z zaburzeniami psychicznymi.