Online first
Bieżący numer
Archiwum
O czasopiśmie
Polityka etyki publikacyjnej
System antyplagiatowy
Instrukcje dla Autorów
Instrukcje dla Recenzentów
Zespół Redakcyjny
Komitet Redakcyjny
Recenzenci
Wszyscy recenzenci
2023
2022
2021
2020
2019
2018
2017
2016
Kontakt
Bazy indeksacyjne
Klauzula przetwarzania danych osobowych (RODO)
OPIS PRZYPADKU
Zatrucie tlenkiem węgla – postępowanie ratownicze
1
The Jan Grodek State University in Sanok, Poland
2
Danylo Halytsky Lviv National Medical University, Lviv, Ukraine
3
Department of Toxicology and Bioanalysis, School of Pharmacy with the Division of Laboratory Medicine, Medical University of Silesia, Sosnowiec, Poland
Med Og Nauk Zdr. 2020;26(3):306-308
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
Biomedyczne aspekty zdrowia i chorobyZdrowie publiczneProfilaktyka chorób i promocja zdrowiaEpidemiologiaZdrowie środowiskowe
STRESZCZENIE
Wstęp:
Tlenek węgla określany jest mianem „cichego zabójcy”. Stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia poszkodowanego. W statystykach zatrucia czadem zajmują trzecie miejsce tuż po lekach i alkoholu. Jego ofiarami są poszkodowani na skutek nie tylko nieszczęśliwych wypadków, ale również celowego działania (samobójstw). Jest częstą przyczyną interwencji zespołów ratownictwa medycznego.
Cel pracy:
Celem pracy było określenie właściwego schematu postępowania zespołów ratownictwa medycznego wobec poszkodowanego, który uległ zatruciu tlenkiem węgla.
Materiał i metody:
Materiał badawczy pozyskano z analizy karty medycznych czynności ratunkowych oraz zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego, który został zadysponowany do 70-letniego mężczyzny z powodu zatrucia tlenkiem węgla na skutek celowego działania – próby samobójczej. W badaniu wykorzystano metodę studium indywidualnego przypadku.
Wyniki:
Priorytetem w udzielaniu pomocy medycznej osobie zatrutej tlenkiem węgla jest niezwłoczne przerwanie ekspozycji na toksyczny gaz poprzez ewakuację z miejsca zdarzenia oraz jak najszybsze wdrożenie tlenoterapii o dużym przepływie. Ogromną rolę odgrywa upływający czas. Im dłuższa ekspozycja na czad, tym mniejsze szanse poszkodowanego na przeżycie.
Wnioski:
Zadysponowany zespół ratownictwa medycznego postępował zgodnie z obowiązującymi wytycznymi w przypadku zatrucia tlenkiem węgla. Poprawnie wdrożone medyczne czynności ratunkowe nie zawsze jednak gwarantują sukces.
Tlenek węgla określany jest mianem „cichego zabójcy”. Stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia poszkodowanego. W statystykach zatrucia czadem zajmują trzecie miejsce tuż po lekach i alkoholu. Jego ofiarami są poszkodowani na skutek nie tylko nieszczęśliwych wypadków, ale również celowego działania (samobójstw). Jest częstą przyczyną interwencji zespołów ratownictwa medycznego.
Cel pracy:
Celem pracy było określenie właściwego schematu postępowania zespołów ratownictwa medycznego wobec poszkodowanego, który uległ zatruciu tlenkiem węgla.
Materiał i metody:
Materiał badawczy pozyskano z analizy karty medycznych czynności ratunkowych oraz zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego, który został zadysponowany do 70-letniego mężczyzny z powodu zatrucia tlenkiem węgla na skutek celowego działania – próby samobójczej. W badaniu wykorzystano metodę studium indywidualnego przypadku.
Wyniki:
Priorytetem w udzielaniu pomocy medycznej osobie zatrutej tlenkiem węgla jest niezwłoczne przerwanie ekspozycji na toksyczny gaz poprzez ewakuację z miejsca zdarzenia oraz jak najszybsze wdrożenie tlenoterapii o dużym przepływie. Ogromną rolę odgrywa upływający czas. Im dłuższa ekspozycja na czad, tym mniejsze szanse poszkodowanego na przeżycie.
Wnioski:
Zadysponowany zespół ratownictwa medycznego postępował zgodnie z obowiązującymi wytycznymi w przypadku zatrucia tlenkiem węgla. Poprawnie wdrożone medyczne czynności ratunkowe nie zawsze jednak gwarantują sukces.
Introduction:
Carbon monoxide is known as the ‘silent killer’. It may lead to a direct threat to people’ s life. In the statistics, carbon monoxide poisoning is in the third place after drugs and alcohol. Its victims are not only the result of accidents, but also because of deliberate action (suicide). There are many emergency medical interventions in cases of carbon monoxide poisoning.
Objective:
The aim of the study was to determine the appropriate scheme for medical rescue teams attending to the victim poisoned by carbon monoxide.
Material and Methods:
The research material was obtained from the analysis of medical record cards of rescue actions and the order of departure medical rescue team, which were directed to 70-year-old man due to carbon monoxide poisoning as a result of intentional action – a suicide attempt. The case study method was used.
Results:
Most important for the medical person assisting in a case of poisoned by carbon monoxide is the immediate interruption of exposure to the toxic gas by evacuation of the victim, and quick implementation of a high rate of oxygen flow. In such a situation, each minute is very precious. The longer the exposure to the fumes, the less likely the victim is to survive.
Conclusions:
The medical rescue team acted in accordance with the guidelines in a case of carbon monoxide poisoning. They properly implemented the medical rescue operation, but this does not always guarantee success.
Carbon monoxide is known as the ‘silent killer’. It may lead to a direct threat to people’ s life. In the statistics, carbon monoxide poisoning is in the third place after drugs and alcohol. Its victims are not only the result of accidents, but also because of deliberate action (suicide). There are many emergency medical interventions in cases of carbon monoxide poisoning.
Objective:
The aim of the study was to determine the appropriate scheme for medical rescue teams attending to the victim poisoned by carbon monoxide.
Material and Methods:
The research material was obtained from the analysis of medical record cards of rescue actions and the order of departure medical rescue team, which were directed to 70-year-old man due to carbon monoxide poisoning as a result of intentional action – a suicide attempt. The case study method was used.
Results:
Most important for the medical person assisting in a case of poisoned by carbon monoxide is the immediate interruption of exposure to the toxic gas by evacuation of the victim, and quick implementation of a high rate of oxygen flow. In such a situation, each minute is very precious. The longer the exposure to the fumes, the less likely the victim is to survive.
Conclusions:
The medical rescue team acted in accordance with the guidelines in a case of carbon monoxide poisoning. They properly implemented the medical rescue operation, but this does not always guarantee success.
Babuśka-Roczniak M, Wojtanowska-Kaczka M, Marek H, Lyubinets O, Brodziak-Dopierała B, Roczniak W. Carbon monoxide poisoning – rescue procedurę. Med Og Nauk Zdr. 2020; 306–308. doi: 10.26444/monz/122852
REFERENCJE (11)
1.
Nowak M, Kawecki M, Skotnicka J, Knefel G, Ryszkiel I. Zatrucia toksycznymi produktami spalania (CO) – medyczne i psychologiczne następstwa zatruć. In: Czerwona księga pożarów. Vol 1. CNBOP-PIB: Józefów 2016.
2.
Groblewska K, Królikowska A, Zieliński E, Nurczyńska E, Telak J. Zatrucie tlenkiem węgla – zadania ratownika na miejscu zdarzenia. Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza. 2014; 2: 123–132.
3.
Makles Z, Pośniak M. Sezon grzewczy rozpoczęty – zagrożenia czadem. Bezpiecz Pr Nauk Praktyka. 2009; 12: 13–15.
4.
Nieścior M, Jackowska T. Zatrucie tlenkiem węgla. Postępy Nauk Med. 2013; 7: 519–522.
5.
Skotnicka-Klonowicz G, Rutkowska A, Janota A, Lewartowska-Nyga D, Śmigielski J, Grochocińska P. Ostre zatrucia przypadkowe i celowe u dzieci i młodzieży w materiale Oddziału Klinicznego Medycyny Ratunkowej dla Dzieci USK nr 4 w Łodzi. Probl Hig Epidemiol. 2014; 95(2): 400–406.
6.
Obara K, Budrewicz S, Waliszewska-Prasół M, Rojek A, Ejma M. Toksyczne uszkodzenie mózgu z dominującym zespołem pozapiramidowym i amnestycznym w następstwie zatrucia tlenkiem węgla. Pol Przegl Neurol. 2017; 13(2): 82–87.
9.
Gontko-Romanowska K, Panieński P, Mitkowska J, Ratajczak K, Sroczyński M. Zatrucie tlenkiem węgla u dzieci w latach 2010–2012. Hygeia Publ Health. 2014; 49(3): 624–627.
10.
Kłys M. Toksykologia kliniczna w aspekcie historycznym i współczesnym. Przegl Lek. 2011; 68(8): 399–404.
11.
Gucwa J, Ostrowski M. Zaawansowane zabiegi resuscytacyjne i wybrane stany nagłe. MP: Kraków; 2018.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
| eISSN: | 2084-4905 |
| ISSN: | 2083-4543 |
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
