Online first
Bieżący numer
Archiwum
O czasopiśmie
Polityka etyki publikacyjnej
System antyplagiatowy
Instrukcje dla Autorów
Instrukcje dla Recenzentów
Zespół Redakcyjny
Komitet Redakcyjny
Recenzenci
Wszyscy recenzenci
2023
2022
2021
2020
2019
2018
2017
2016
Kontakt
Bazy indeksacyjne
Klauzula przetwarzania danych osobowych (RODO)
PRACA ORYGINALNA
Analiza interwencji zespołów ratownictwa medycznego w latach 2012–2015 do pacjentów onkologicznych po 45. roku życia na podstawie materiału SP ZOZ w Sanoku
1
Szpitalny Oddział Ratunkowy SP ZOZ Lesko, Polska
Autor do korespondencji
Magdalena Wojtanowska - Kaczka
Szpitalny Oddział Ratunkowy SP ZOZ Lesko, ul. Kochanowskiego 2, 38-600, Lesko, Polska
Szpitalny Oddział Ratunkowy SP ZOZ Lesko, ul. Kochanowskiego 2, 38-600, Lesko, Polska
Med Og Nauk Zdr. 2019;25(4):288-294
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Stale wzrastająca liczba przypadków onkologicznych staje się istotnym aspektem funkcjonowania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne.
Cel pracy:
Celem pracy była ocena interwencji zespołów ratownictwa medycznego w latach 2012–2015 do pacjentów onkologicznych po 45. roku życia na postawie materiału SP ZOZ w Sanoku.
Materiał i metody:
Dokonano analizy 29 607 kart medycznych czynności ratunkowych oraz kart zleceń wyjazdów zespołów ratownictwa medycznego. Wyodrębniono 402 karty, w których przyczyną nagłego zagrożenia zdrowotnego i wezwania karetki pogotowia była choroba nowotworowa. W opracowaniu wyników posłużono się arkuszem kalkulacyjnym Excel oraz programem STATISTICA PL 12. Do oceny istotności różnic wykorzystano test χ2, test U Manna-Whitneya i test Shapiro-Wilka oraz przyjęto poziom istotności α = 0,05
Wyniki:
Na podstawie przeanalizowanej dokumentacji stwierdzono, iż z roku na rok liczba wyjazdów zespołów ratownictwa medycznego do pacjentów onkologicznych wykazuje tendencję wzrostową. Analiza statystyczna wykazała większy odsetek zgonów wśród interwencji w pierwszym kodzie pilności (12,2%). Zespoły specjalistyczne znacznie częściej niż zespoły podstawowe pozostawiały pacjentów na miejscu zdarzenia (33,3% vs 18,0%) oraz częściej dysponowane były do stwierdzenia zgonu (14,5% vs 3,6%). W zespole z lekarzem odnotowano krótszy czas trwania medycznych czynności ratunkowych. Zespoły specjalistyczne w przewarzającej mierze interweniowały w kodzie pilności na sygnałach (92,8%), natomiast zespoły podstawowe bez sygnałów (74,8%). Z przeprowadzonego badania wynika, iż zespoły ratownictwa medycznego wzywane do kobiet interweniowały najczęściej z powodu nowotworów układu pokarmowego (21%), wśród mężczyzn były to natomiast nowotwory układu oddechowego – 32%. Aż u 45% pacjentów ze zdiagnozowanym nowotworem nie podjęto jakiejkolwiek próby farmakoterapii.
Wnioski:
Istnieje potrzeba utworzenia i wdrożenia wytycznych dla zespołów ratownictwa medycznego, określających sposób postępowania w przypadku udzielania pomocy pacjentom onkologicznym. Wzrost liczby pacjentów leczonych z powodu choroby nowotworowej wiąże się z większą liczbą interwencji zespołów ratownictwa medycznego, dlatego też uzasadnione staje się podnoszenie przez ratowników medycznych kompetencji w dziedzinie onkologii.
Stale wzrastająca liczba przypadków onkologicznych staje się istotnym aspektem funkcjonowania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne.
Cel pracy:
Celem pracy była ocena interwencji zespołów ratownictwa medycznego w latach 2012–2015 do pacjentów onkologicznych po 45. roku życia na postawie materiału SP ZOZ w Sanoku.
Materiał i metody:
Dokonano analizy 29 607 kart medycznych czynności ratunkowych oraz kart zleceń wyjazdów zespołów ratownictwa medycznego. Wyodrębniono 402 karty, w których przyczyną nagłego zagrożenia zdrowotnego i wezwania karetki pogotowia była choroba nowotworowa. W opracowaniu wyników posłużono się arkuszem kalkulacyjnym Excel oraz programem STATISTICA PL 12. Do oceny istotności różnic wykorzystano test χ2, test U Manna-Whitneya i test Shapiro-Wilka oraz przyjęto poziom istotności α = 0,05
Wyniki:
Na podstawie przeanalizowanej dokumentacji stwierdzono, iż z roku na rok liczba wyjazdów zespołów ratownictwa medycznego do pacjentów onkologicznych wykazuje tendencję wzrostową. Analiza statystyczna wykazała większy odsetek zgonów wśród interwencji w pierwszym kodzie pilności (12,2%). Zespoły specjalistyczne znacznie częściej niż zespoły podstawowe pozostawiały pacjentów na miejscu zdarzenia (33,3% vs 18,0%) oraz częściej dysponowane były do stwierdzenia zgonu (14,5% vs 3,6%). W zespole z lekarzem odnotowano krótszy czas trwania medycznych czynności ratunkowych. Zespoły specjalistyczne w przewarzającej mierze interweniowały w kodzie pilności na sygnałach (92,8%), natomiast zespoły podstawowe bez sygnałów (74,8%). Z przeprowadzonego badania wynika, iż zespoły ratownictwa medycznego wzywane do kobiet interweniowały najczęściej z powodu nowotworów układu pokarmowego (21%), wśród mężczyzn były to natomiast nowotwory układu oddechowego – 32%. Aż u 45% pacjentów ze zdiagnozowanym nowotworem nie podjęto jakiejkolwiek próby farmakoterapii.
Wnioski:
Istnieje potrzeba utworzenia i wdrożenia wytycznych dla zespołów ratownictwa medycznego, określających sposób postępowania w przypadku udzielania pomocy pacjentom onkologicznym. Wzrost liczby pacjentów leczonych z powodu choroby nowotworowej wiąże się z większą liczbą interwencji zespołów ratownictwa medycznego, dlatego też uzasadnione staje się podnoszenie przez ratowników medycznych kompetencji w dziedzinie onkologii.
Objectives:
The aim of the study is to assess paramedics attending to oncological patients aged over 45, based on hospital data from the Independent Public Health Unit in Sanok during 2012–2015.
Material and methods:
There were 402 individual patient records in which cancer was the main cause of danger to health and ambulance departures. In order to analyse results, Excel spreadsheets were used as well as Statistica PL 12 software. Statistical analysis was performed using the χ2 test, Mann-Whitney’s U test, and Shapiro-Wilk test. The level of significance was set at 0.05.
Results:
The analysed data showed that the number of emergency departures to oncological patients is still increasing. According to the statistical data, first priority interventions were associated with a higher percentage of deaths (12.2%). Specialized teams more often than basic teams left patients at the site of event (33% vs. 18%). They also more often confirmed patient’s death (14.5% vs. 3.6%). It was observed that in teams where a doctor was present, medical emergency interventions lasted for a shorter time. Specialized teams most often intervened in an emergency code with flashing lights (92.8%) while basic teams without flashing lights (74.8%). The study demonstrated that in the group of females, emergency teams undertook interventions most often due to cancer of the gastrointestinal tract (21%), whereas among males, due to cancer of the respiratory system (32%). However, in as many as 45% of oncological patients pharmacological treatment was not undertaken.
Conclusions:
There is a great need for developing and implementing rules of management for Emergency Medical Teams interventions with oncological patients. Increase in the number of cancer patients is associated with a higher number of interventions of Emergency Medical Teams; therefore, it is justifiable for paramedics to improve their competences in the field of oncology.
The aim of the study is to assess paramedics attending to oncological patients aged over 45, based on hospital data from the Independent Public Health Unit in Sanok during 2012–2015.
Material and methods:
There were 402 individual patient records in which cancer was the main cause of danger to health and ambulance departures. In order to analyse results, Excel spreadsheets were used as well as Statistica PL 12 software. Statistical analysis was performed using the χ2 test, Mann-Whitney’s U test, and Shapiro-Wilk test. The level of significance was set at 0.05.
Results:
The analysed data showed that the number of emergency departures to oncological patients is still increasing. According to the statistical data, first priority interventions were associated with a higher percentage of deaths (12.2%). Specialized teams more often than basic teams left patients at the site of event (33% vs. 18%). They also more often confirmed patient’s death (14.5% vs. 3.6%). It was observed that in teams where a doctor was present, medical emergency interventions lasted for a shorter time. Specialized teams most often intervened in an emergency code with flashing lights (92.8%) while basic teams without flashing lights (74.8%). The study demonstrated that in the group of females, emergency teams undertook interventions most often due to cancer of the gastrointestinal tract (21%), whereas among males, due to cancer of the respiratory system (32%). However, in as many as 45% of oncological patients pharmacological treatment was not undertaken.
Conclusions:
There is a great need for developing and implementing rules of management for Emergency Medical Teams interventions with oncological patients. Increase in the number of cancer patients is associated with a higher number of interventions of Emergency Medical Teams; therefore, it is justifiable for paramedics to improve their competences in the field of oncology.
REFERENCJE (14)
1.
Markowska A. Zdrowie ludzi i długość życia (Human health and life expectancy). Nowiny Lekarskie 2008; 77(1): 5–62 [in Polish].
2.
Wojciechowska U, Didkowska J. Zachorowania i zgony na nowotwory złośliwe w Polsce. Krajowy Rejestr Nowotworów, Centrum Onkologii Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie. Dostępne na stronie http:// onkologia.org.pl/raporty/ (dostęp: 14.02.2016).
3.
International Agency for Research on Cancer (IARC) / World Health Organization. GLOBOCAN 2012: Estimated cancer incidence, mortality and prevalence worldwide in 2012, http://globocan.iarc.fr/Pages/ fact_sheets_population.aspx (dostęp: 12.04.2016).
5.
Kotlińska-Lemieszek A, Wyrwińska A. Pacjenci z chorobą nowotworową na oddziałach ratunkowych (Patients with cancer at emergency department). Medycyna Paliatywna 2014; 6(3): 134–139 [in Polish].
6.
Ustawa z dnia 8 września 2006 roku o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. nr 191, poz. 1410 z późn. zm.), art. 1.
7.
Ministerstwo Zdrowia, Organizacja systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne, https://www.gov.pl/web/zdrowie... medyczne (dostęp: 30.05.2016).
9.
Dobosz K, Rajewski P, Harat A, Podleśny M, Szołna-Chodór A, Bosek M i wsp. Stany zagrożenia życia i nagłe zachorowania w Polsce na podstawie biernego badania korelacyjnego porównującego bezpośrednio przyczyny wyjazdów ambulansów według przyczyn ICD-10: analiza head to head danych z WSPR Bydgoszcz vs WSPR Konin (Conditions of life threatening and sudden illness in Poland on the basis of a passive correlation study comparing directly the reasons for ambulance travel according to ICD-10 causes: analysis of from WSPR Bydgoszcz vs. WSPR Konin). Family Medicine & Primary Care Review 2014; 16(3): 219–221 [in Polish].
10.
Timler D, Szarpak Ł, Madziała M, Retrospektywna analiza interwencji do pacjentów po 65. roku życia (Retrospective analysis of interventions for patients over 65 years of age). Acta Universitatis Lodziensis Folia Oeconomica 2013; 297: 237–246 [in Polish].
11.
Guła P, Wejnarski A, Moryto R, Gałązkowski R, Karwan K, Świeżewski S. Analiza działań zespołów ratownictwa medycznego w polskim systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego. Czy model podziału na zespoły specjalistyczne i podstawowe znajduje uzasadnienie? (Analysis of the activities of medical emergency teams in the Polish system of State Medical Rescue. Is the model for the division into specialist and basic teams justified?). Wiadomości Lekarskie 2014; 65(4): 468–475 [in Polish].
12.
Aftyka A, Rudnicka-Drożak E. Analiza całkowitego czasu interwencji Zespołów Ratownictwa Medycznego na przykładzie wybranych podstacji Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego SP ZOZ w Lublinie (Analysis of the total intervention time of Medical Emergency Teams on the example of selected substations of the Provincial Emergency Service the hopital in Lublin). Pielęgniarstwo XXI wieku 2014; 4(49): 33–38 [in Polish].
13.
Aftyka A, Rudnicka-Drożak E. Postępowanie Zespołów Ratownictwa Medycznego z pacjentem w materiale Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego SP ZOZ w Lublinie (The proceedings of Medical Emergency Teams with the patient in the material of the Provincial Emergency Service the hospital in Lublin). Pielęgniarstwo XXI wieku 2015; 1(50): 11–15 [in Polish].
14.
Urbaniak-Ostrykiewicz M, Wilk-Łoboda B. Analiza interwencji zespołów ratownictwa medycznego w przypadkach nagłego zatrzymania krążenia w powiecie brzeskim w latach 2010–2012 (Analysis of the intervention of emergency medical teams in cases of sudden cardiac arrest in the Brest county in 2010–2012). Pielęgniarstwo XXI wieku 2013; 2(43): 11–16 [in Polish].
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
| eISSN: | 2084-4905 |
| ISSN: | 2083-4543 |
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
