Florencja Nightingale, formułując swoją koncepcję pielęgniarstwa, wymienia wśród zadań pielęgniarek popularyzację higieny osobistej i otoczenia w środowiskach robotniczych oraz nauczanie matek pielęgnowania niemowląt [1]. Realizacja takich zadań wymagała współpracy z rodziną, o taką współpracę, w tym samym okresie, postulował William Rathbone (1819–1902). Według niego do zadań pielęgniarki opiekującej się pacjentem w jego domu, należy także pomoc rodzinie w zakresie higieny i pielęgnowania zdrowia. W roku 1859 napisał: “…it occurred to me to engage (…) nurse, to go into one of the poorest districts of Liverpool and try, in nursing the poor, to relieve suffering and to teach them the rules of health …” – („…zdażyło mi się zatrudnić pielęgniarkę, aby poszła do najbiedniejszych dzielnic Liverpoolu i próbowała opiekować się biednymi, łagodzić ich cierpienie i uczyć ich zasad dotyczących zdrowia …”). Te słowa są uważane za początek „instytucji” pielęgniarki rejonowej (ang. district nurse); w istocie odpowiadają współczesnemu pojęciu pielęgniarki środowiskowej lub rodzinnej (ang. community nurse, family nurse).