PL EN
PRACA ORYGINALNA
Dysponowanie zespołami ratownictwa medycznego wezwanymi do chorych z problemami kardiologicznymi
 
Więcej
Ukryj
1
1. Krakowska Akademia im. A. Frycza Modrzewskiego w Krakowie; 2. Szpital Św. Anny w Miechowie
 
2
Krakowskie Pogotowie Ratunkowe w Krakowie
 
3
Katedra i Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej, Bariatrycznej i Medycyny Ratunkowej w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
 
 
Med Og Nauk Zdr. 2016;22(1):72-76
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Akty prawne dedykowane dyspozytorom medycznym nie precyzują rodzaju wezwań, do których powinni zadysponować określony typ zespołów ratownictwa medycznego (podstawowy zespół ratownictwa medycznego – ZRM P; specjalistyczny zespół ratownictwa medycznego – ZRM S) lub odmówić wyjazdu. Ze względu na inny zakres medycznych czynności ratunkowych dysponowanie przekłada się na czas i rodzaj udzielonej pomocy.

Cel pracy:
Celem pracy było określenie, czy rodzaj wezwania ma wpływ na decyzję dyspozytora o rodzaju ZRM realizującego dane zlecenie.

Materiał i metody:
Przeanalizowano 1560 kart medycznych czynności ratunkowych (KMCR) z 2012 r. z grupy „Problemy kardiologiczne” wg Systemu Wspomagającego Dowodzenie (SWD), ZRM S i P stacjonujących w 2 lokalizacjach, w każdej 1 ZRM S i P, w jednej 2 miesiące był dodatkowy ZRM P. Zgłaszane dolegliwości, objawy, schorzenia pogrupowano na kategorie objawowe: ból w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu, zmiany ciśnienia tętniczego, zaburzenia świadomości, duszność, inne. Określono, ilu chorych podało 1, 2 lub 3 i więcej powodów wezwania ZRM, przeanalizowano częstość poszczególnych objawów.

Wyniki:
Wybrane ZRM zrealizowały ogółem 13 715 wyjazdów, podstawowe – 7254, specjalistyczne – 6461. 1560 dotyczyło grupy „Problemy kardiologiczne” (11,4%). 556 wyjazdów (8%) – ZRM P, 1004 (16%) – ZRM S. 784 osoby (50%) zgłosiły 1 dolegliwość, 644 pacjenci (41%) – 2, a 132 chorych (9%) – 3 i więcej powodów wezwania. Zgłoszono 2468 dolegliwości. Do 83% zleceń z 3 dolegliwościami, 67% z dwoma i 59% z jednym zadysponowano ZRM S. Ból w klatce piersiowej zgłosiło 56% chorych ZRM P i 69% – S. W pozostałych kategoriach dysponowanie obu typami ZRM było podobne.

Wnioski:
Rodzaj wezwania miał wpływ na wybór zadysponowanego ZRM. W schorzeniach o podłożu kardiologicznym, o potencjalnie wieńcowym charakterze oraz do prawdopodobnie cięższego stanu pacjenta – więcej niż 2 objawy – częściej dysponowano ZRM S.


Introduction:
Legislation concerning medical dispatchers does not specify the type of calls for paramedic or specialist EMS team, and when they can refuse to attend to a patient. Due to other scope of medical emergency operations the dispatching determines the time and type of aid.

Objective:
The objective is to determine whether the type of call has an impact on the dispatcher’s decision about the type of EMS team.

Material and Methods:
Research was carried out on the basis of medical documentation submitted in 2012 by 5 EMS teams of the Kraków Emergency Service located in 2 places in ‘Nowa Huta’, with one basic and one specialist team in each, and in one of these places for 2 month there was an additional basic EMS team. 1,560 medical rescue procedure cards were analyzed and classified to a group ‘cardiologic problems’. Reported ailments, symptoms, diseases were grouped into the categories: chest pain, arrhythmia, high blood pressure, loss of consciousness, shortness of breath, other.

Results:
Selected EMS teams undertook a total of 13,715 trips: basic – 7,254, specialist – 6,461. A group of 1,560 constituted ‘Cardiac Problems’ (11.4%), 556 (8%) – basic EMS team, 1,004 (16%) – specialist EMS team. 784 patients (50%) reported one ailment, 644 patients (41%)-2 and 132 patients (9%) – 3 or more reasons. There were 2,468 reported ailments. Specialist EMS teams were dispatched for 83% of the dispatch orders with 3 problems, 67% with two and 59% with a single problem. 56% of patients of the basic EMS teams and 69% of the specialist team reported chest pain; in other categories, the dispatching of both types of EMS teams was similar.

Conclusions:
The type of call influenced the choice of dispatching the EMS team. In the case of disorders on a cardiologic, potentially coronary background, and probably a more severe patient’s condition – more than 2 symptoms – more often, the specialist EMS teams were dispatched.

 
REFERENCJE (7)
1.
Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Dz.U. 2006 nr 191 poz. 1410.
 
2.
Działalność systemu „Państwowe Ratownictwo Medyczne” w 2014 roku, Główny Urząd Statystyczny, Warszawa, 17 grudnia 2015 r. Opra-cowanie merytoryczne: Departament Badań Społecznych i Warunków Życia http://stat.gov.pl/download/gf... (dostęp:2016.01.05).
 
3.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 10 stycznia 2014 r. w sprawie ramowych procedur przyjmowania wezwań przez dyspozytora medycznego i dysponowania zespołami ratownictwa medycznego. Dz.U. z 2014 r., poz. 66.
 
4.
Aftyka A, Rudnicka-Drożak E. Przyczyny wezwań Zespołów Ratownictwa Medycznego w materiale Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego SP ZOZ w Lublinie. Anest Ratow. 2013; 7: 390–396.
 
5.
Kózka M, Kawalec E, Płaszewska-Żywko L. Analiza interwencji zespołów karetki pogotowia ratunkowego. Zdr Publ 2008;118(1):54–8.
 
6.
Goniewicz M, Sieniawski D, Goniewicz K. Dwu lub trzyosobowe zespoły „P” w systemie PRM w Polsce, http://depot.ceon.pl/han-dle/1... (dostęp: 2016.01.05).
 
7.
Andres J (red.). Wytyczne resuscytacji 2010 Europejskiej Rady Resuscytacji, Kraków 2010, str. 168.
 
eISSN:2084-4905
ISSN:2083-4543
Journals System - logo
Scroll to top